Ik hou niet zo van feestjes, maar een goede vriendin smeekte me om vrijdagavond op haar klein verjaardagsfeestje aanwezig te zijn. Omdat ze me regelmatig goed komt helpen in mijn huishouden heb ik toegezegd. Haar broer zou me komen ophalen met zijn grote auto, want in een gewone auto kan ik niet, ze zijn te laag en kan niet meer uitstappen.
Het was best een gezellig gedoe en heb meer gedronken dan goed was voor mij, dag erna had ik last van een mannelijke krijsende kat die me achtervolgde. Op het einde van dat feestje vroeg ze of ik zin had in nog een feestje, een vriendin van haar geeft een Tupperware party voor volwassenen. Er zulle hapjes en cocktails zijn en goede muziek met veel amusement. Ik zag dit niet zitten, maar in gedachten zat ik aan mijn versleten diepvriesdoosjes te denken, die vervangen moeten worden door nieuwe. Dus heb ik toegezegd op voorwaarde dat ik met een gepaste auto zou opgehaald worden.
Zaterdag namiddag werd ik door mijn vriendin gebeld, dat ik om half acht ‘s avonds moest klaar staan, een vriendin van haar kwam me oppikken met haar Range Rover. ‘s Avonds stond ik klaar, gewassen en gestreken op haar vriendin te wachten. Er kwam een mooie witte luxe Range Rover aangereden. Ik herkende haar van op dat verjaardagsfeestje. Ze hielp me instappen en reden weg. Die dame was veel knapper dan de Miss België en voelde me vereerd om naast zo’n schoonheid te mogen zitten.
De rit duurde lang, ik dacht dat het feestje ergens in Gent zou plaats vinden, maar we kwamen uit in Deurle. Ze stopte aan een kast van een villa en zei, “We zijn er”. Ik voelde me niet meer op mijn gemak, een Tupperware voorstelling in zo’n villa, dan zal het wel exclusief materiaal zijn die ze zouden aanbieden die niet voor mijn budget haalbaar zal zijn.
Zoals verwacht, geraakte ik niet zelfstandig uit de auto, en zij had de kracht niet om me te helpen. Ze ging naar binnen en er kwam een man mee, die zich direct voorstelde. Ik ben uit de auto geraakt en ging met hen naar binnen. Er was aan de deur een provisoire vestiaire en werd me gevraagd om mijn schoudertas en GSM achter te laten. Dit waren de regels van het huis. Ik voelde me nog minder op mijn gemak, waar was ik terechtgekomen?
Door een smalle gang werd ik door heb begeleid naar achteren en het was net of ik in een discotheek van de jaren ‘80 was terechtgekomen. Compleet met kleine dansvloer spiegelbollen, en gekleurde spotlichten. Achteraan stond er een discobar.
Het zweet brak me uit, want ik zag geen spoor van iets dat op Tupperware geleek. Waar ben ik terechtgekomen?
Er was al heel wat volk aanwezig, maar de vrouwen waren in meerderheid. Ik zag mijn vriendin en ze kwam bij mij, nam me aan de arm en begon me aan iedereen voor te stellen. Ik vond het grappig dat ze me voorstelde als de professor, het lijkt er op dat iedereen die term gebruikt voor mij.
Ik vroeg tegen haar wanneer die Tupperware voorstelling zou beginnen. Ze zei straks, eerst het buffet passeren met kleine hartige hapjes en cocktails.
Rond 10 uur ging het muziek stiller, er werd een tafel geplaatst op de dansvloer en er kwamen vrouwen binnen met grote koffers. We namen allemaal plaats in de comfortabele kuipstoeltjes. En toen ze die koffers uitpakten en alles op de tafel aan het zetten waren, begreep ik wat Tupperware voor volwassenen betekenden, ik had het totaal misbegrepen.
Het waren ook plastiekwaren, maar van een heel andere orde. Ik ga er hier niet verder op in, want iedereen leest mee en sommigen kunnen hier niet tegen ;-) In ieder geval zal ik geen nieuw diepvriesdoosjes kunnen bestellen.
De presentatie van deze Tupperwaren werd heel goed gebracht, met live demonstraties en nu begreep ik waarom we onze smartphone moesten achterlaten aan de vestiaire :-) Ik heb genoten van de show. Gelukkig was er airco in dat zaaltje :-)
Zelf heb ik ook iets gekocht als geschenk voor mijn vriendin, want ik had ze haar nog niets gegeven voor haar verjaardag en ze was er heel gelukkig mee.
Wanneer de dansvloer opgeruimd was, schoot het feest echt goed op gang. Ik heb me geïnstalleerd in een zeteltje dicht bij het buffet en genoot van de mensen die hen goed amuseerden. Naast mij kwam er een jonge vrouw zitten, die ook niet kon dansen door een recente operatie. Gelukkig stond het muziek niet te luid en hebben we een plezante conversatie gehad.
Het feest duurde tot 3 uur en het was tijd om naar huis te gaan. Maar ik kwam in paniek, die vrouw die me had gebracht had degelijk iets te diep in het glas gekeken en met haar stapte ik om de dood niet in de auto. Hoe ging ik terug thuis geraken? Maar gelukkig had ik snel antwoord, een vriend van die vrouw was de BOB van de avond en hij ging me netjes thuis afzetten met die Range Rover.
Het was een avond om nooit meer te vergeten, ondanks ik de term Tupperware voor volwassenen anders had begrepen, vond ik de avond heel geslaagd. Maar nu moeten ze me voor lang geen feestjes meer aanbieden, want deze ochtend was die verschrikkelijk krijsende mannelijke kat er alweer…
Vandaag zoveel mogelijk rust, de pijn is nogal erg en zal wat extra pijnmedicatie moeten nemen. Maar die extra pijn is het waard na zo’n mooie avond en nacht...
Chris de professor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten